“อย่า…ตรงนั้น…” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นเพื่อสะบัดไล่ความเสียวซ่านที่กำลังวิ่งไปทั่วร่างกายออกไป ปากสวยหอบสั่นเสียงหวานเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงพรมจูบไล่ต่ำไปเรื่อยๆ ผ่านหน้าท้องแบนราบขาวนวลแล้วหยุดจูบวนทั่วแอ่งสะดือเล็กก่อนส่งลิ้นเข้าไปเลียเล่นกับมันจนคนที่ถูกสัมผัสต้องหดเกร็งหน้าท้องด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ จนมือเล็กเผลอกอดรัดลำคอแกร่งแน่นพร้อมกดให้ใบหน้าคมซุกลงบนร่างบางมากขึ้นอย่างไม่รู้ตัวมากขึ้นอีก
“เปา!” เสียงทุ้มแหบพร่าเรียกชื่อร่างบางเบาๆ จิตใจด้านดีของเค้ากำลังกระโกนบอกว่าเด็กนี่คือน้องชาย แต่แค่ได้สัมผัสร่างนุ่มความปรารถนาในตัวเค้ากลับมีมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกลับไม่มีที่สิ้นสุด
อยากทำมากกว่านี้…
อยากสัมผัสให้ลึกซึ้งและแนบแน่นมากขึ้นอีก! ความอยากที่มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ยามที่เห็นใบหน้าขาวๆ ของร่างเล็กที่กำลังหอบหายใจสะท้านจนอกเปลือยสั่นสะท้อนขึ้นลงหนักๆ ใบหน้าหวานใสดูไร้เดียงสาขึ้นสีแดงระรื่นด้วยแรงอารมณ์ที่เขาเป็นคนสั่งสอน ยิ่งเสียงกระเส่าที่ครางเปล่งเรียกชื่อเค้าออกมาจากริมฝีปากสีสดนั้นอีก สองแขนที่ยกขึ้นโอบรอบคอแกร่งพร้อมบดเบียดร่างหอมหวานเข้ามาแนบชิดอย่างเชิญชวนแบบไม่ประสานั้นด้วย
“พี่หมอ จูบหน่อย” แค่ได้ยินเสียงหวานอาวุธคู่กายของร่างสูงก็ขยายเต็มกางเกงเลผ้าไหมตัวโปรด จนต้องขยับร่างเข้าไปแนบชิดและเสียดสีส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กตรงหน้า
ริมฝีปากหนากลับขึ้นไปบดจูบเร่าร้อนตามคำขอของเจ้าเด็กช่างยั่ว ร่างกายช่วงล่างยังคงเสียดสีกันตามความปรารถนาของคุณหมอหนุ่ม แถมเจ้าเด็กน้อยยังมีความพยายามจูบตอบกลับมาอย่างเก้ๆ กังๆ แต่มันช่างดูเร่าร้อนถูกใจคุณหมอซิกก้ามากขึ้นกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าเค้าจะได้เป็นผู้สอนบทเรียนแรกให้กับร่างเล็กตรงหน้า ริมฝีปากร้อนไล่เล็มไปทั่วใบหน้าขาวใสอย่างห้ามใจไม่อยู่ สิ่งที่เขากำลังทำอยู่มันถูกแล้วเหรอ?
“ผลักพี่สิ ห้ามพี่!” เสียงแหบพร่ากระซิบบอกก่อนเป่าลมหายใจใส่หูเล็กอีกครั้งพร้อมงับเบาๆ ที่ใบหูเพิ่มความเสียวให้ร่างเล็ก ได้เป็นอย่างดี ตอนนี้สมองคนตัวเล็กขาวโพลงพร้อมจิตใจที่ล่องลอยไปแห่งหนใดไม่รู้ แม้จะได้ยินเสียงนุ่มที่ร่างสูงบอกแต่กลับไม่เข้าใจความหมายที่พูดเลย เมื่อไม่มีเสียงห้ามใดๆ จากริมฝีปากบางร่างสูงก็ยิ่งได้ใจไม่หยุดการสัมผัสเพียงแค่ภายนอก ความเย็นวาวเข้ามาภายในร่างบางทันทีเมื่อขาขาวถูกรั้งแล้วยกขึ้นสูงเผยให้เห็นช่องทางสีชมพูสวยที่ไม่ค่อยถูกใครแตะต้องมาก่อน ขาเรียวถูกยกวางตั้งฉากไปกับอ่างล้างหน้า ร่างเล็กสะดุ้งวาบกับความเย็นราวกับช่วงล่างได้รับอากาศอย่างเด็มที่ก่อนถูกดันจากมือใหญ่ให้เอนไปพิงกระจกบานใหญ่ด้านหลัง ร่างสูงจัดการถอดกางเกงเลที่ติดกายเพียงตัวเดียวออกไป ยิ่งเมื่อร่างทั้งคู่เปลือยเปล่า ความต้องการที่มีมากล้นก็ไม่มีมีอะไรจะหยุดได้อีก
เปาที่สมองโพลงร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อกลางกายเล็กถูกแก่นกายร้อนของร่างสูงขยับเข้ามาแนบชิดและเสียดสีอย่างรุนแรง ใบหน้าคมซุกไซ้เข้าหาซอกคอขาวเนียนอย่างรุนแรงด้วยเช่นกัน สองมือหนาบีบเค้นไปตามเนื้อเนียนนุ่มลื่นมือ ก่อนนิ้วเรียวยาวทั้งห้าจะแตะบนแก่นกายของคนตัวเล็กพร้อมรูดรั้งอย่างเอาแต่ใจ
ใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้แดงก่ำบอกเสียงสั่น ดวงตากลมไร้เดียงสาหรี่ลงทั้งสองข้างคลอด้วยน้ำตา ร่างบางสะท้อนหอบขึ้นลงพร้อมกัดริมฝีปากบางตัวเองจนแดงเพื่อลดความเสียว
มันเป็นภาพที่หมอหนุ่มอยากเก็บไว้ดูแค่คนเดียว
แรงสัมผัสที่ถี่และแรงขึ้นทำให้มือบางต้องจิกนิ้วลงบนไหลแกร่ง ก่อนกระตุกเกร็งแล้วกรีดร้องดังลั่นยามที่ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นอุ่นร้อนออกมาเต็มฝ่ามือแกร่งและเลอะหน้าท้องของคนทั้งคู่ เสียงหอบหายใจหนักๆ จากร่างเล็กดังติดต่อกัน จนต้องเอนตัวลงไปพิงกระจกอย่างหมดแรง แต่มันยังไม่จบแค่นั้นเมื่อนิ้วใหญ่ของร่างสูงกดสอดเข้ามาภายในช่องทางด้านหลังอย่างไม่ให้ตั้งตัว
“อย่ามันเจ็บ!! ปล่อยเปานะพี่มะ…” เสียงแหบถูกเปล่งออกมาดังลั่นอย่างเจ็บปวดพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ฮึก…ฮือ..ปล่อย…ปะ…ปล่อยเดี๋ยวนี้!!” สติที่ดูจะเลือนหายไปในตอนแรกวิ่งกลับมาแทบจะทันที มันทั้งแน่นทั้งเจ็บจนจุก อึดอัดไปหมด สองมือเล็กพยายามผลักและดันร่างสูงออกห่างจากตัวด้วยแรงอันน้อยนิด จากจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อช่องทางด้านหลังที่โดนรุกล้ำจากสองนิ้วใหญ่ ก่อนนิ้วที่สามจะกระแทกเข้ามาจนสุดภายในครั้งเดียวร่างบางชาวาบผวาเฮือกด้วยความตกใจปนทรมาน ทั้งกลัวทั้งเจ็บก่อนตัดสินใจยกแขนขึ้นผลักอกหนาอย่างสุดแรงที่มี “เจ็บ…เอามันออกไป” เสียงสั่นปนสะอึ้กเอ่ยออกมาอย่างเสียขวัญ
“พี่ขอโทษ” หมอหนุ่มที่ดูเหมือนสติจะกลับมาบ้างจากแรงผลักของร่างเล็กดูตกใจการกระทำกับเสียงสะอื้นที่ดังออกมาจากปากสีหวานอย่างต่อเนื่อง ซิกก้ารีบผลักตัวออกจากคนตัวเล็กราวกับเจอของร้อน มือหนาถูกยกขึ้นมาอย่างเก้ๆ กังๆ แข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก
นี่เขาทำอะไรลงไป!!!
หมอหนุ่มคิดอย่างสับสนก่อนใช้ดวงตาสีน้ำทะเลคู่คมมองจับจ้องร่างบอบบางที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายแบบอธิบายไม่ถูก แต่สุดท้ายรอยยิ้มวายร้ายก็ปรากฏที่มุมปากบนใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้งโดยที่เปาไม่ทันสังเกตเห็น
“ฮึก…ฮือ…ฮืออออ” เสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ไม่อยู่ของผมดังก้องไปทั่วห้องน้ำ มือเล็กก็ยกขึ้นปาดเช็ดหยดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ยอมหยุดบนใบหน้าหวานใสของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบดวงตาคมทั้งน้ำตา ร่างสูงยืนมองหน้าผมนิ่งๆ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น